Yildez' Nieuws

Alweer 13 januari. Een heel dubbel gevoel vandaag. Aan de ene kant dat het al 2 jaar geleden is, dat lijkt zo'n lange tijd. Aan de andere kant lijkt het ook nog zo kort geleden. Er gaat nog steeds geen dag voorbij of ik denk op een of andere manier aan Yildez. Ga nog bijna elke week langs het graf om blaadjes te verwijderen, het zand weg te poetsen, een kaars neer te zetten. Het blijft zo een mooie plek.

We hebben wederom van velen gehoord dat ze met ons meevoelen, aan ons denken in deze dagen. Via de website, de email, kaartjes, bloemen....wat ik vooral fijn vind is dat op die manier Yildez 'voortleeft', mensen nog aan haar denken en met haar bezig zijn.

Tussen kerst en oud en nieuw is het er eindelijk van gekomen om de laatste klus in huis te doen, namelijk de slaapkamer, die voor Yildez bedoeld was na het verhuizen, een andere kleur te geven. Yildez vond de kleuren namelijk niet mooi, hard blauw en hard groen, en we hadden de verf al in huis gehaald voor de verhuizing. Maar er gewoon niet toe gekomen, enerzijds omdat het niet meer zo snel hoefde te gebeuren, anderzijds voelde het ook als een soort drempel om ermee te beginnen. Nu het af is, is het echt een prachtige kamer geworden. Ik weet zeker dat Yildez het mooi had gevonden, zou ze nog bij ons zijn....

Een heel jaar voorbij sinds het overlijden van Yildez....normaal heb ik niet veel met datums maar op de een of andere manier ben ik hier al een week mee bezig. Ik denk veel aan Yildez, meer dan normaal (wat toch altijd nog enkele keren per dag is, gelukkig). De pijn van de herinnering is ook heftiger. Ik weet en voel dat heel veel mensen om ons heen er ook mee bezig zijn, en dat is zo fijn om te ervaren. Yildez is voor zoveel mensen nog aanwezig. We zijn de afgelopen week al veel door mensen aangesproken over het feit dat het nu bijna een jaar geleden is. Ook hebben we de afgelopen dagen zeer veel kaarten gekregen, berichten in het gastenboek, het doet ons heel veel goed.

Vandaag hebben we eigenlijk een dag doorgemaakt als veel zaterdagen. 's Ochtends moest Dagmar korfballen, ze won met 6-1 en ze scoorde het laatste doelpunt. 's Middags ben ik naar de begraafplaats gegaan, ik zag heel veel mensen om Yildez graf staan, dus ben even een rondje gelopen langs alle andere dierbaren die er op de begraafplaats begraven liggen. Het waren de klasgenoten van Yildez met enkele ouders en Yildez' juffen van school. Maar er waren al veel meer mensen langsgeweest en het was weer heel kleurrijk bij Yildez, veel bloemen en gedichten. Robbert zag ik ook nog met zijn moeder en er zijn vast nog meer mensen geweest vandaag.

's Avonds zijn Joke en ik zelf gaan korfballen, we verloren helaas maar het verzet in ieder geval de gedachten..

Het is niet te beschrijven wat er door je heengaat als je ziet dat Yildez nog altijd zoveel voor mensen betekend. En dat ze aan haar denken en ons daarmee zo helpen, via deze weg wil ik iedereen daarvoor bedanken die ons op enige manier tot steun is geweest de afgelopen dagen...dankjulliewel..

Vandaag was het dan eindelijk zover. Yildez' steen was klaar en kon geplaatst worden. Omdat het ook de laatste dag van Dagmar's vakantie was had ik deze dag vrijgenomen, dus dat kwam goed uit. Om 10.00 uur 's ochtends ben ik met Dagmar naar de begraafplaats gereden, waar ze net begonnen waren met het plaatsen.

We hadden de steen al op tekening gezien, maar in het echt is hij nog 10 keer mooier geworden. Precies zoals we in onze gedachten hadden, met de mooie foto van Yildez met de dolfijn centraal in het glas en een mooie dolfijn in de steen verwerkt. Het stukje voor de steen is voorzien van verschillende blauwe glazen steentjes, zodat het net de zee lijkt. Heel indrukwekkend.

Het was minder moeilijk dan ik had verwacht, eigenlijk heb je hier al een tijd naartoe geleefd en Yildez verdient zo'n prachtig plekje, als het dan nog mooier wordt dan je al in gedachten had, dan ben je daar eigenlijk heel erg blij mee, hoe gek dat ook misschien klinkt.

Ik heb een paar foto's van Yildez' graf op de website geplaatst, zodat iedereen kan zien hoe het er nu uit ziet. Ik hoop dat jullie nog vaak bij Yildez langs zullen gaan....

Hiermee is ook onze laatste toevoeging aan deze site een feit. Het gastenboek houden we voorlopig open (ook al wordt er erg veel spam opgezet, dat wordt zo snel mogelijk weer verwijderd). Yildez' verhaal is het laatste wat ik nog zal aanpassen, dan zal deze site klaar zijn om als digitaal monument voor Yildez te dienen. Ik hoop dat veel mensen deze site zullen tegenkomen en over onze prachtige dochter zullen lezen, die een onuitwisbare indruk heeft nagelaten......

2 juni...Yildez had vandaag 12 jaar oud geworden. Al ruim een week lopen we ermee in ons hoofd, zo oneerlijk dat ze niet ouder mocht worden. We hadden allebei deze dag vrijgenomen om te kunnen doen wat ons gevoel ons ingaf. 's Ochtends zijn we naar Yildez' graf geweest. In het grote windlicht hebben we 12 waxinelichtjes aangestoken, het was nog vroeg maar dan is het ook nog stil en mooi op de begraafplaats. Bijzonder emotioneel moment.

Daarna zijn we Yildez' steen gaan bestellen, het stond al lang vast hoe deze moest worden, maar het was er nog niet van gekomen om hem te bestellen, hopelijk duurt het nu niet zo lang meer voordat de steen op haar plekje zal staan.

De rest van de dag hebben we wat kleine klusjes gedaan in het huis en dozen ingepakt, voorbereidingen getroffen voor de verhuizing van morgen.

Om half vier was er een delegatie van school en hebben we fijn in de (nieuwe) tuin gezeten, het was prachtig weer. Emtine overhandigde ons naast het schilderij van Yildez ook een prachtig schilderij van Dagmar. Ze hangen inmiddels samen in de huiskamer.

's Avonds zijn we met Dagmar nog een keer naar Yildez gegaan; wat we toen zagen konden we niet geloven, Yildez' plekje was helemaal vol met bloemen, gedichtjes, tekeningen, kaarsjes, zoveel mensen zijn langsgeweest om aan Yildez te denken op haar verjaardag, daar kregen we een brok van in ons keel, allemaal heel erg bedankt. Ook voor de bloemen en kaarten die we thuis mochten ontvangen. Het is zo fijn om zo'n moment samen te delen.

Tenslotte zijn we met Dagmar uit eten gegaan bij de Italiaan op het dorp, om toch ook een beetje Yildez' verjaardag te vieren. Het was soms een pijnlijke, maar toch ook weer een fijne dag, waarin we heel dicht bij Yildez hebben mogen zijn.

Vanavond heb ik de eerste uitzending samen met Dagmar geluisterd via internet. Het was best emotioneel zo samen, Dagmar vond het heel gek om zichzelf te horen. Op de radio is ook te horen dat ik een brok in mijn keel krijg en even moet huilen, toen moesten Dagmar en ik ook weer huilen. Heel indrukwekkend om het zo gemonteerd weer terug te horen.

Het is de komende dagen op de volgende website te beluisteren: www.ncrv.nl/pleinpubliek en dan kiezen voor familiekroniek. Er staat nu nog Rutger boven Yildez' stukje, maar het is de eerste link die je aan kunt klikken waar maandag boven staat. Eventueel kun je het volgende adres kopieren en in je adresbalk van internet kopieren: http://www.ncrv.nl/ncrv?nav=lnsitCsHtGATUGytClsC .

Inmiddels heeft de verslaggeefster van de NCRV alle interviews met ons gezin, Juffrouw Lianne en enkele vriendinnen van Yildez gehouden. De uitzending zal volgende week te beluisteren zijn op 747AM, bij de NCRV dus, programma plein publiek. Dit wordt elke dag van de week uitgezonden van half tien tot elf uur 's ochtends. Zoals het mij verteld is zullen er dagelijks ongeveer 6 minuten interviews worden uitgezonden, zodat uiteindelijk een half uur radio in het teken zal staan van Yildez.

Er stond afgelopen vrijdag nog een stukje over Yildez (pdf: 434 kb) in het Algemeen Dagblad, wederom met haar mooie foto met de dolfijn; het is heel fijn om die foto daar weer terug te zien. Het stukje ging overigens over het komende radioprogramma. Doordat er nog steeds zoveel over Yildez verteld wordt hebben we toch het idee dat ze in zekere zin 'voortleeft', en dat is een prettig gevoel.

Even weer een berichtje van ons. De vakantie heeft ons goed gedaan, het voelt als hervonden energie, ook al waren er wel moeilijke momenten, voor het eerst echt met zijn drieen op pad.

Hoe graag ik ook verder zou schrijven, ik respecteer hierin Joke's mening en als ik er goed over nadenk sta ik daar volledig achter. De website is begonnen vanwege Yildez en de informatie over het verloop van Yildez ziekte. Het werd veel meer, als ik zo terug kijk staan er veel meer leuke momenten op en mooie foto's dan vervelende berichten, de balans is de afgelopen twee jaar ondanks alles positief gebleven.

We beginnen aan een volgende etappe in ons leven, eentje met hopelijk meer hoogtepunten dan dieptepunten, op zich hebben we daar alle vertrouwen in. We zijn niet alleen, hebben heel veel vrienden, familie, kennissen, er is veel om voor door te leven. Als je het goed beschouwd leeft Yildez voort zolang wij leven en de herinnering aan haar vasthouden, het onderdeel laten zijn van wie wij zijn en wat we doen. Ik hoop dat jullie daar ook zo over denken.

En wat dat schrijven betreft, het is fijn om te horen dat veel mensen mijn schrijfstijl als prettig hebben ervaren. Ik moet Yildez overlijden eerst een plek hebben gegeven, misschien doe ik daar dan wel wat mee. Voorlopig hebben we andere prioriteiten, onszelf op de been houden, er zijn voor Dagmar en elkaar etc. Nogmaals, ik hoop dat jullie daar begrip voor hebben dat er niet meer regelmatig door mij geschreven zal worden. Reacties zijn en blijven welkom, dat spreekt voor zich.

Alweer een maand verder, inderdaad, wat gaat de tijd ongeloofelijk snel. Eerlijk gezegd waren we er helemaal niet mee bezig maar door de emails en posts in het gastenboek wordt je er wel aan herinnerd. Het lijkt gisteren dat Yildez nog bij ons was, ons hoofd zit nog vol van haar, er gaan weinig momenten voorbij dat we niet aan Yildez denken. Het blijft zo onwerkelijk, de realiteit is echter zo hard.

's Avonds na een dag werken zijn we nog altijd compleet uitgeblust, duidelijk is dat de energienivo's maar langzaam 'bijtanken'. Daarom nemen we de goede raad dan ook maar aan om binnenkort een paar daagjes met zijn drietjes op vakantie te gaan, zodat we wat aandacht aan elkaar kunnen geven en ons hoofd een beetje leeg kunnen maken.

Fijn dat er nog berichtjes in het gastenboek blijven komen zo nu en dan, ik zal ook af en toe nog iets schrijven hier, maar Joke stelt terecht dat we een nieuwe start maken waarin de website niet langer een rol zal spelen. Over een tijdje zal ik Yildez' verhaal uitbreiden en afronden, nu stopt die nog bij augustus 2004, waarna we met de 'nieuws' sectie verdergingen. Het moet een blijvend document worden ter nagedachtenis aan Yildez, wie ze was maar bovenal hoe bijzonder ze was, onze lieve STER....

Het artikel in het NRC is erg mooi geworden. Toen ik de voorlopige versie van Jannetje doorgestuurd kreeg had ik moeite met lezen, zo dichtbij is het geschreven. Vandaag had ik dat weer, mede door de foto van ons drieen, waar de meiden zo mooi opstaan. Ik weet nog dat de fotograaf aan Yildez vroeg of hij ook nog een foto van haar alleen mocht maken, nou, daar had ze geen zin meer in. Hij dolde nog een beetje en schoot er een paar uit de losse pols. Een van die foto's is gebruikt voor het eerste blad van het katern, Yildez met een pruilmondje, maar wel heel erg zoals Yildez kon zijn, mooi om te zien.

Hier (pdf: 561 kb) vind je het verhaal in het NRC van zaterdag 4 februari 2005.

In hetzelfde formaat nog twee andere stukjes uit de krant, met de andere foto van Yildez.

• Bijvoegsel 1: foto op pagina 1 (pdf: 48 kb)
• Bijvoegsel 2: foto op eerste pagina katern (pdf: 435 kb)

Ik ben blij dat Jannetje dit verhaal over Yildez voor ons op papier heeft gezet, ze heeft de kern van wie Yildez was en hoe ze deed goed weten weer te geven. Bedankt Jannetje, we spreken elkaar over een tijdje weer.

Nou, ik heb geen tegenbericht meer gehoord vandaag dus zal het artikel morgen in het NRC verschijnen. Ik ben heel benieuwd hoe het er uit zal zien, maar heb alle vertrouwen in Jannetje...

Gisteren is het artikel over Yildez ook in de Dordtenaar verschenen, we krijgen een paar exemplaren van de redactie opgestuurd en als het goed is, is dit artikel voorzien van de aangepaste alinea.

Verder heb ik net het concept gelezen van het verhaal dat in het NRC zal komen. Naar het er nu naar uit ziet zal dit al a.s. zaterdag in het NRC verschijnen. Het is een heel uitgebreid verhaal geworden met veel diepgang, Yildez wordt daarin heel goed neergezet. Ook de keuzes en gedachten die we hadden worden vermeld, omdat de journaliste al vanaf januari vorig jaar bij ons langs kwam. Er is destijds ook een fotograaf geweest van het NRC, die foto's van mij en de kinderen heeft gemaakt, ik ben benieuwd of die er ook bij zullen staan, volgens mij zijn die erg mooi geworden. Het wordt een nog uitgebreider verhaal dan in het AD, het was in Word al bijna 4 kantjes. Zodra ik bevestiging heb dat dit zaterdag gepubliceerd wordt zal ik dat hier schrijven, hopelijk morgen dus al...