Yildez' Nieuws

Het werken valt niet mee, moeite met concentreren en vroeg in de middag gisteren en vandaag hoofdpijn. Maar het voelt wel weer goed om op de zaak te zijn; dat geldt ook voor Joke. We worden goed opgevangen door onze collega's.

Het artikel in het AD heeft ons een telefoontje opgeleverd van het NCRV radioprogramma 'Plein Publiek'. Omdat in het artikel stond dat ik graag over Yildez sprak, belden zij mij op. Zij willen graag een familieportret maken van ons gezin, vanuit diverse invalshoeken. Heb daar een nachtje over geslapen en met Joke over gesproken en het lijkt ons eigenlijk best mooi, om ook zo'n document te hebben. Hoe het precies in elkaar gestoken gaat worden weten we nog niet, maar het zal wel een professioneel portret worden. Het zal dan in de week van 23 maart worden uitgezonden, verspreid over 5 dagen en elke dag dan zo'n 6 minuten.

Weer een mogelijkheid om een andere groep mensen met Yildez in contact te laten komen, best gek eigenlijk dat dit nu zo'n vaart neemt, maar ook wel weer mooi, zo leeft Yildez op een bepaalde manier nog steeds en raakt ze nog altijd meer mensen met haar bestaan..

Hierbij vinden jullie de twee stukjes uit het AD. De kleurenfoto van Yildez op de voorpagina van het katern en het verhaal in zwart/wit (met grote foto van Yildez) in pdf formaat (500kb groot bestand). Nogmaals, lees aub mijn commentaar van gisteren ten aanzien van de laatste alinea...

Op zich vinden we het een heel mooi artikel in het AD, vooral Yildez foto met de dolfijn, paginabreed, is prachtig om te zien. Ook is de sfeer van het interview goed weergegeven en Yildez als persoon ook goed neergezet.

De laatste alinea hadden we echter herschreven en zou ook anders geplaatst worden, dat is echter bij het AD misgegaan. Het is namelijk niet zo dat Dagmar 50% kans heeft om hetzelfde als Yildez te krijgen en zo zou je het artikel wel kunnen lezen. Het is belangrijk om te weten dat Dagmar 50% kans heeft het betreffende eiwit te missen, dat de kanker zou moeten tegengaan. Ann en haar moeder misten dit eiwit ook, en kregen pas op latere leeftijd (resp. 28 jaar en 30 jaar) borstkanker. Als Dagmar het eiwit al zou missen, is niet te voorspellen wanneer en waar ze kanker kan krijgen (en of ze zowiezo kanker zal krijgen).

Het moeilijke is dan ook dat als we zouden weten dat bij Dagmar het eiwit ook ontbreekt, dat je niet elke week een 'full body scan' kan laten uitvoeren, je weet gewoon niet waar je naar zoekt. Het blijft dus opletten op symptomen. Bij Yildez was het een verdikking in de buik, bij Ann een knobbeltje in haar borst. Je moet dus heel oplettend zijn en bij twijfel meteen richting Sophia of een ander academisch ziekenhuis. Niet gaan prutsen met een huisarts of iets dergelijks, meteen alarm slaan. Hoe vroeger het ontdekt wordt, des te meer kan er aan gedaan worden.

Als we dit van te voren geweten hadden bij Yildez, hadden we misschien ook eerder in het ziekenhuis gezeten met haar en was er wellicht meer aan te doen geweest, nu verwacht je het niet en ben je achteraf te laat geweest. Zonder dat dit ons te verwijten valt overigens, maar dat zijn nu wel de feiten.

We vinden het dan ook belangrijk dat Dagmar op school, of bij vriendinnetjes, niet bang gemaakt wordt dat ze hetzelfde zal krijgen als Yildez en ook op zo'n jonge leeftijd. Niet zeker is dat ze het eiwit mist en ook niet of het dan al op jonge leeftijd naar voren zal komen. Onzekerheid, dat klopt wel, en dat we niet weten of we het willen weten klopt ook. Voorlopig overheerst het verdriet om Yildez en dan is het niet verstandig hier stappen in te ondernemen. Dit komt misschien op een later moment, of niet...

Vanochtend nog contact gehad met de redacteur van het AD, in principe komt ons verhaal morgen in de zaterdag krant, de 6 edities van het AD die in en rond Rotterdam worden verspreid (dus o.a. zuidrand, die in Ridderkerk wordt bezorgd). Enige voorbehoud was nog dat op het laatste moment iets heel belangrijks zou kunnen gebeuren in Ridderkerk, waardoor dit verhaal voorrang zou krijgen, maar hij verwachtte van niet. Ik ben benieuwd hoe het uiteindelijk in de krant komt. Heb wat foto's opgestuurd en de tekst al mogen lezen. Valt niet mee om in een niet te groot stukje toch de kern samen te vatten van Yildez leven, maar wat ik er van gelezen heb ben ik toch wel tevreden.

Vanochtend vroeg hij nog om een foto waar Yildez en ik samen op staan. Dat viel nog helemaal niet mee om die te vinden, ik sta meestal achter de camera en maak de foto's; ben niet zo graag onderwerp van een foto. Maar toch nog 1 gevonden, of die goed genoeg wordt bevonden voor plaatsing zien we morgen.

Tevens vandaag voor het eerst weer naar het werk gegaan, ruim twee en een half uur met diverse mensen gesproken, heel vermoeiend allemaal maar voelde wel weer goed om er te zijn. Maandag gaan Joke en ik het weer proberen om het werk op te pakken..zal nog niet meevallen want de concentratie is ver te zoeken...

Gisteren heb ik met een verslaggeefster van het NRC gesproken over Yildez en ons gezin. Via het Sophia Kinderziekenhuis heeft zij onze gegevens gekregen en gevraagd of ze een artikel over Yildez mocht schrijven. Ze heeft bijna een jaar met ons 'meegelopen' en wilde halverwege dit jaar tot plaatsing van een artikel overgaan, maar toen zag Yildez het niet zitten en ging het allemaal niet door. Yildez wilde niet dat men haar zielig vond en dat er in de krant kwam te staan dat ze niet lang meer te leven had. Toen hebben we afgesproken dat we later nog wel eens contact met elkaar zouden opnemen. In oktober is ze toen nog een keer geweest, vlak voordat de hersen tumoren zich aandienden. En gisteren dus, om het laatste stuk op te tekenen. In de komende weken zal het artikel in de NRC verschijnen, zodra de datum bekend is zal ik dat hier melden.

Vanochtend heb ik met een andere verslaggever gesproken, dit keer van het Algemeen Dagblad (Rotterdams Dagblad/Zuidrand editie). Hen was de advertentie van Yildez opgevallen en na het lezen van de website hebben ze mij benaderd. Ook zij willen een artikel schrijven over Yildez, maar dan meer gericht op de regionale aspecten (Slikkerveer/school etc). Het was fijn om nog eens het verhaal te kunnen doen en ik ben er van overtuigd dat ook dit stuk goed wordt neergezet. Misschien dat dit al a.s. zaterdag in het AD terecht komt, zodra ik dat weet zal ik het ook hier neerzetten. Op deze manier worden Yildez' golven alleen nog maar hoger en komen verder, wat ik een prettige gedachte vind.

Hier maar weer een berichtje van ons. Er komen diverse emails binnen van mensen die vragen waarom er niet meer elke dag op de website geschreven wordt en of dat een teken is dat het niet zo goed zou gaan met ons. Nou, om te beginnen met het laatste, het gaat naar omstandigheden redelijk tot goed met ons. De reden dat er niet meer elke dag een stukje op de website komt, is gelegen in het feit dat de website bestond voor en vanwege Yildez. Het diende om alle lezers uit de eerste hand informatie te verschaffen over hoe het met Yildez (en dus met ons) ging. Teveel werden we geconfronteerd met verkeerde verhalen, die via via mensen bereikten. Daarnaast heb ik van het overlijden van mijn vrouw geleerd dat het opschrijven van de dagelijkse 'belevenissen' helpt om alle detail vast te houden en voor jezelf niet verloren te laten gaan. Zo heeft de website een dubbele functie, 1 voor ons en 1 voor onze familie, vrienden en bekenden.

Dus de komende tijd zal ik nog zo af en toe wat van ons laten horen. En dat heeft dus geen relatie met hoe goed of slecht het met ons gaat, wij proberen ons leven weer op te pakken zo goed en zo kwaad als dat gaat.

Voor mij geldt dat het afgelopen weekend vooral is opgegaan aan uitslapen. Ik had zoveel energie verbruikt de afgelopen week dat ik een hoop in te halen had, hoe Joke het doet om telkens maar tegelijk met Dagmar op te staan, dat vind ik bijzonder knap; ik kan dat niet, heb echt mijn tijd nodig. Zaterdag stond verder in het teken van de korfbal. Al van het begin van het seizoen was bekend dat ik zaalwacht moest draaien in sporthal de Beverbol. Nu kun je het slechter treffen dan achter elkaar ons 3e, 2e en 1e, dus ben om een uur of twee naar de Beverbol gegaan om die wedstrijden te bekijken en de stand en tijd bij te houden.

Een hoop mensen komen dan toch even naar je toe om je te laten weten dat je er niet alleen voor staat en dat is heel fijn. Joke kwam tegen een uur of drie en het was eigenlijk best gezellig in het zaalwacht'hokje'. Om 6 uur 's avonds vertrokken we met het vierde (ons team) naar Oranje Nassau in Vlaardingen. Een uur later begon de wedstrijd, Joke stond reserve. Ik wist niet of ik na twee weken niets doen de concentratie kon opbrengen om een wedstrijd te spelen, ben er gewoon voor gegaan. Uiteindelijk hebben we met 11-9 gewonnen, na een wedstrijd die vooral spannend bleef omdat wij onze kansen niet benutten. Toch nog zelf drie doelpunten mee kunnen pikken. Na afloop stortte ik even helemaal in, had al mijn energie volledig opgebruikt. Pas na een douche en een biertje kwam het gevoel weer terug..

Dagmar was bij een feestje van Jazz en werd daarna thuis gebracht bij Annelies. Ze wilde niet naar ons eigen huis, niet zonder ons erbij. Dus na de korfbal hebben we Dagmar opgehaald en hebben we nog wat tv gekeken. Dagmar ging rustig slapen.

Zondag zijn we even naar de stad geweest en 's middags nog naar het graf. De kaars brandde nog gelukkig, de bloemen liggen er nog mooi bij. Dagmar gaat nu graag mee, terwijl dat met Che heel anders lag, daar wilde ze niet graag naar toe. Nu heeft ze het gevoel dat ze toch naar haar zusje toegaat, waar ze nog wat voor kan doen (door te gaan of er iets te brengen). 's Avonds pizza gehaald. Dagmar wilde maar niet gaan slapen vanavond, had enge dromen en was toch bang. Pas tegen half twaalf ging ze slapen, dus die zal vandaag wel met moeite haar ogen open kunnen houden...

Ik zal straks nog wat foto's plaatsten van hoe Yildez graf er nu bij ligt en hoe mooi de kist geworden is.

Wat een gekke dag vandaag, je zit gewoon met je ziel onder je arm, wat nu te doen. Joke was al vroeg opgestaan om Dagmar naar school te brengen. Daarna is ze het kleine slaapkamertje gaan opruimen, daar stonden veel spulletjes van Yildez inmiddels. Ik sliep tot een uur of elf, daarna de computer maar weer aangezet om het gastenboek te lezen.

Met Dagmar tussen de middag lekker broodjes gegeten, ze weer op school gebracht en de wcstoel teruggebracht bij mijn vader. Thuisgekomen hebben we samen de dvd van de werkweek bekeken. Groep 8, 5 september tot 9 september 2005. Yildez heeft hem niet willen zien, ze vond het mooi genoeg in herinnering. Toen we hem kregen was Yildez namelijk al thuis en ging ze niet meer naar school, ik denk dat ze het te emotioneel zou hebben gehad. Daar was ik zelf ook bang voor, maar het was juist onzettend fijn om Yildez daar te zien.

Ik weet nog dat we voor het eerst een rolstoel hadden gehuurd, voor het geval dat Yildez de vele wandelingen niet zelf zou aankunnen. Nou, erg veel heeft ze er niet in gezeten. Volgens Yildez had de juffrouw er meer gebruik van gemaakt dan zijzelf, elke keer als ze een tussenstop maakten zat de juffrouw lekker in de stoel! Het was fijn om te zien dat Yildez toen nog zo goed was, het weer zat enorm mee, ze was tussen haar vriendinnen en vriendjes. De bonte avond was ook heel leuk, Yildez speelde daar in een toneelstukje voor juffrouw Lianne en dat ging haar best goed af. Ze had goed naar de juffrouw gekeken en deed sommige uitspraken en houdingen best goed na. Wat hadden ze toen een plezier!

Eind van de middag zijn we maar gaan schoonmaken in huis, ik ben gaan stofzuigen en Joke gaan dweilen, dat houdt ons een beetje bezig. Er kwamen weer een stapel kaarten binnen, die we samen gelezen hebben. Nog een keer de site bekeken. Ze hebben het wel eens over de stilte voor de storm, dit voelt als stilte na de storm. Het gekke is ook dat je worstelt met je gevoelens. Als ik weg was van huis, dan was ik ook niet bij Yildez, maar wist ik dat ze weer thuis zou zijn als ik thuis kwam. Nu is er eigenlijk geen verschil als je van huis bent, alleen als je weer thuis komt, dan raakt de leegheid je weer dubbel. Alles in huis herinnerd aan Yildez, Dagmar was spelen bij een vriendinnetje dus bleef het stil in huis. Het is ook raar om allemaal spulletjes van Yildez te zien rondzwerven in huis, je hoeft maar om je heen te kijken en je ziet ze liggen, haar MP3 speler, computerspelletjes, fotostandaard met de foto van haar hand erin, schoenen, muismat van de cliniclowns en zo kan ik nog wel even doorgaan. Op de een of andere manier klopt het niet, net alsof Yildez er nog is en het zo achtergelaten heeft. Zal ook wel onderdeel van het 'loslaten' zijn. Blijkbaar heb je nog altijd niet volledig aanvaard dat ze weg is en nooit meer terugkomt. Dringt het nog altijd niet in zijn volle omvang door. Rare dag vandaag..

Joke en ik zijn net terug van de kerkdienst en het bezoek aan Yildez. Dagmar is spelen bij Iris, haar vriendinnetje. Annelies was er nog met haar honden, we hebben nog even gekletst over vanochtend. Wat gaat alles toch snel opeens, het lijkt wel een draaikolk waar we in terecht zijn gekomen. Het lijkt eerst zo lang, de tijd tussen Yildez overlijden en de begrafenis, en dan de stroomversnelling van alles wat dan gebeurd. Je wilt niet dat het ophoudt, maar ook dit is onderdeel van het loslaten, pijnlijk, verdrietig, maar trots dat je dochter zo'n mensenmassa op de been heeft gebracht.

Want druk was het, het is een grote kerk maar er moesten stoelen bij, meer dan 500 mensen waren gekomen om samen met ons Yildez te gedenken. Dat heeft ons ontzettend goed gedaan, iedereen die langsgeweest is, willen we hierbij bedanken voor hun aanwezigheid. Het lukte ons niet om iedereen te zien, maar we hebben de 'Diddl'blaadjes met jullie teksten/namen. Ik hoop dat het voor u en jullie net zo indrukwekkend was als voor ons.

Fijn, dat Yildez' vriendinnen iets persoonlijks konden doen, Dominee Vlasblom, we hadden geen betere voorganger kunnen hebben. De gedichten en teksten, de liederen, allemaal zo toepasselijk. Yildez' Diddle, waarvoor met de pet rond was gegaan op school, bij leraren, ouders en kinderen, stond onder het doopvont; onder een schilderij waarop Yildez stond afgebeeld, gemaakt door de moeder van Thomas van Kampen, een klasgenootje van Yildez. Dit schilderij blijft nog tot het einde van het schooljaar in de klas, als de 8e groepers dan naar de middelbare school gaan krijgen wij het schilderij voor bij ons thuis. Dat zal een hele speciale plek krijgen, ga daar maar van uit.

En dan krijgen we de zegen van de dominee en is de dienst afgelopen. Wij verlaten als eerste de kerk, gevolgd door de kinderen en ouders van groep 8. We verzamelen ons even op een andere plek in de kerk, waar we een kopje koffie krijgen. Vervolgens gaan we te voet richting begraafplaats, dat hier maar een paar 100 meter vandaan is. Het doet goed om even lekker buiten te lopen, na al die verdrietige momenten toch binnen in de kerk. Voor de begraafplaats staat een auto tot de nok gevuld met ballonnen in alle kleuren. Alle kinderen krijgen een ballon en Dagmar krijgt drie ballonnen op een stokje in de vorm van een grote ster. Die zijn straks voor Yildez, Che en Ann.

Gezamenlijk lopen we naar Yildez, waar Juf Ellie voorleest over een Eekhoorn en een Mier (Toon Telligen) die het over 'elkaar missen' hebben. Dominee Vlasblom legt aan de kinderen uit dat een ballon loslaten een beetje symbool staat voor Yildez loslaten, dat de ballonnen samen zullen zijn als de regenboog in de lucht, die Gods Hoop symboliseert. Dan worden de ballonnen in de lucht losgelaten, een prachtig en ontroerend gezicht. Er blijven er een paar in de boom bij Yildez hangen, die zo mooi versierd is met zijn kale takken. Alsof niet iedereen meteen kan loslaten en nog een beetje wil vasthouden. En wie wil dat nou niet?

Met Harry, Ine en de kinderen lopen wij terug naar de kerk, maar niet voordat bij Che een mooie rode ballon in de vorm van een ster is achtergelaten en bij Ann een gouden ster. Yildez kreeg de blauwe ster, want dat was haar lievelingskleur zei Dagmar. Daarna huppelde Dagmar weer met Iris voorop; fijn om te zien dat kinderen zo snel kunnen genieten na vlak daarvoor zo verdrietig geweest te zijn.

Nu net kwam Margot de linten en persoonlijke spulletjes brengen die tussen de bloemen bij het graf stonden. We zullen een aantal spulletjes binnenkort terugbrengen, die tegen regen, kou en wind kunnen. De andere spulletjes blijven bij ons, zodat we daar vaak naar kunnen kijken. Het is nog altijd schitterend bij Yildez, vanmiddag gaan we toch nog even terug, de bloemen zijn nu nog mooier geschikt vertelde Margot en dat willen we graag nog even zien.

De kerkdienst is de komende drie maanden nog te beluisteren en zelfs te downloaden ben ik achtergekomen, dus dat is ook heel fijn, kunnen we dat nog eens herbeleven op een stiller moment. Want nu zo zonder Dagmar is het wel stil in huis hoor, maar we zijn nog steeds me Yildez bezig, de website schrijven en lezen, alle Diddl' kaarten lezen. Vanavond komt Dominee Vlasblom nog even langs, dat vinden we erg fijn, om samen nog eens de afgelopen dagen te overdenken. En overmorgen...zaterdag gaan we korfballen. We zien wel hoe dat gaat, maar we weten zeker dat Yildez dat goed zou hebben gevonden, en we volgen ons gevoel daarin, die heeft ons al deze tijd de juiste beslissingen ingegeven, dus zal dit ook de juiste zijn.

Bedankt lieve mensen, voor al jullie steun in deze moeilijke dagen. Help ons deze beproeving te doorstaan.....

Het is nu bijna vijf uur, we zijn inmiddels terug van een indrukwekkende begrafenis, in een leeg huis, zo voelt het tenminste. Nog even alle kaarten bekeken die weer binnenkwamen, honderden komen er elke dag, allemaal stukjes steun, de één nog mooier dan de andere. Daarna achter de computer om het gastenboek te lezen. En dan is het tijd om dit berichtje achter te laten, zodat iedereen kan lezen hoe mooi het vandaag was.

We zijn heel laat naar bed gegaan, hebben goed geslapen. Dagmar en Joke zijn samen gaan badderen, ik heb me een douche gepakt, toen was het al na 10 uur. Bloemen werden continu bezorgd, de prachtigste bloemstukken en boeketten. Daarna snel met de auto door de wasstraat, want Yildez zal in onze eigen auto de laatste rit gaan maken, Dagmar naast haar zoals altijd, met zijn viertjes.

Tegen half twaalf komen een aantal familieleden, naast Joke en mijzelf zullen Annelies, Peter, Gert en Ruurd de kist dragen. Twaalf uur is het tijd om de kist te sluiten, een moeilijk moment, dat je eigenlijk niet wilt laten gebeuren maar wat toch moet. Yildez ligt er nog altijd zo mooi bij, eigenlijk mooier nog dan in haar bedje, hoe gek dat ook klinkt. Eerst neemt de familie voor de laatste keer afscheid van Yildez, daarna wij drieen. Samen met Joke en Dagmar leggen we het deksel op de kist en schroeven hem vast. De dragers pakken Yildez op en leggen haar in onze auto.

Het voelt helemaal niet gek om zo onderweg te zijn, eigenlijk heel vertrouwd. Niet teveel bezig met dat dit de laatste keer zal zijn. We rijden nog langs de kerk waar morgen haar herdenkingsdienst zal worden gehouden.

Yildez wordt weer uit de auto getild en op de baar met wieltjes wordt ze in een aparte ruimte gereden, het is dan half een en de eerste mensen komen al binnendruppelen. Wij blijven met de directe familie bij Yildez, tot het tijd is om naar binnen te gaan.

Om 1 uur is het dan zover, al de hele tijd speelt de CD 'On children' van Astrid Seriese. Als we de aula binnenkomen met Yildez blijkt dat het helemaal vol zit, iedereen staat. Er ligt een geweldige bloemenpracht rond de plek waar Yildez nog even bij ons zal staan. De grote foto op linnen, van Yildez met de dolfijn staat bij de kist, op de katheter staan allemaal waxinelichtjes, Yildez kaars staat in de midden, nog niet aangestoken.

Dominee Vlasblom begint de dienst, vraagt Dagmar Yildez' kaars aan te steken en hij heeft ook een kaarsje voor Dagmar, een waxine houder van hout in de vorm van een ster. Die is voor Dagmar en mag ze nu ook aansteken. Na het gebed vangt de dienst aan met een mooi gedicht van Kahlil Gibran over kinderen, voorgelezen door een hele goede vriendin van ons. Vervolgens komt het nummer 'On children' van de gelijknamige CD, dat gebaseerd is op deze tekst. Annelies leest een gedicht over 'loslaten', waarna Fly gedraaid wordt van Celine Dion. Vervolgens heeft dominee Vlasblom heel mooi verteld over Jesaja 43 (Joke's dooptekst), dat ook voor Yildez zo toepasselijk blijkt. Hij haalt mooie momenten aan uit het leven van Yildez, ook enkele persoonlijke momenten komen langs omdat zijn dochter Yildez goed kende en Yildez daar op het verjaardagspartijtje kwam.

Het was allemaal zo mooi, dat ik eigenlijk hoopte dat er geen einde aan zou komen, dat we voor altijd zouden blijven stilstaan bij Yildez en haar mooie momenten, de mooie en toepasselijke gedichten, het samenzijn. Ondanks de vele emotionele momenten, het vele verdriet, was de begrafenisdienst schitterend, zo mooi als bij Yildez past; het kon gewoon niet beter.

Na het luisteren van 'ik heb een steen verlegd, in een rivier op aarde' van Paul de Leeuw heeft Juffrouw Lianne, Yildez' juffrouw, een gedicht voorgedragen over 'De waarheid'. De dienst eindigde met de 'circle of life' uit de Lion King, vele cirkeltjes werden rond tijdens Yildez leven en sterven; en kwamen samen in deze dienst. Zo bijzonder, het voelde allemaal zo goed, iedereen deed zo zijn best om het voor Yildez perfect te doen, en het ging perfect.

Uit de aula zijn we met Yildez naar haar moeders graf gelopen en hebben we haar voor de laatste keer bij haar moeder gezet. Ik heb een gedicht voorgelezen dat heel erg voelde zoals Ann in het leven stond'. Vervolgens met Yildez gelopen naar het graf van Che, waar we even stilhielden, en vervolgens naar Yildez laatste plekje onder de bomen, tussen de andere kindjes. Daar heeft dominee Vlasblom het laatste gedicht voorgelezen, wat uit ons gastenboek komt en ons heel erg geraakt heeft, dat kwam zo dichtbij en was met zoveel gevoel geschreven, bijzonder genoeg om het voor Yildez op dat speciale moment te gebruiken.

Iemand schreef het al in het gastenboek, maar het was zo mooi, toen wij van Ann naar Che liepen met de kist in ons midden verscheen er opeens de zon vanachter de wolken, die zonnestraal deed ons zo goed. Ook trok er een groep vogels in V vorm over, we zagen er tekenen in dat we dit niet alleen deden, dat we geholpen werden op dit zo moeilijke moment.

Na het gedicht bij Yildez graf hebben Joke, Dagmar en ik een sterretje in de grond bij Yildez gezet. Daarna volgde iedereen met zijn of haar sterretje, er stonden er meer dan 100 zo mooi tussen de zee van bloemen. Iedereen liep vervolgens terug naar de Aula, Joke, Dagmar en ik bleven achter om afscheid te nemen van Yildez. We hebben Yildez in haar kist laten zakken en zijn toen ook naar de aula vertrokken. We hebben met iedereen kort na kunnen praten over deze bijzondere dienst, het mooie weer, de geweldige muziek, de gedichten. We hadden het niet beter kunnen doen is ons gevoel, we hebben hier veel kracht uit kunnen putten dat dit ging zoals het ging.

Het boekje wat we voor Yildez' begrafenis hebben gemaakt kan hier (pdf bestand, 87kb) worden opgehaald.

En dan terug naar huis, toch wel een beetje met lood in de schoenen. Dagmar was al vooruitgegaan met Annelies en wachtte ons op. Dit gaat niet makkelijk worden, dat is duidelijk. Fijn dat we morgen nog de herdenkingsdienst hebben, we kijken er al naar uit. De herdenkingsdienst zal ook via internet te volgen zijn als alles volgens plan verloopt. Hiervoor moet je gaan naar de site www.audioserver.nl. Dan klik je aan 'Kerken/podcasts' en zoek je naar de Hervormde Gemeente Goede Herderkerk in de lijst met kerken (ongeveer halverwege). Hier klik je het groene driehoekje aan (afspelen) en dan hoor je eerst dat er nog geen uitzending is, totdat de uitzending begint. Duimen dat dit morgen dan ook goed gaat.

Geheel in stijl van Yildez hebben we Dagmar beloofd strakjes even naar de MacDonalds te gaan. Dat vind ze helemaal te gek, Dagmar is en blijft Dagmar...

Vanochtend kwam dominee Vlasblom langs om met ons te praten over Yildez. Om zich goed voor te kunnen bereiden vroeg hij me Yildez leven te vertellen. Daar had ik twee en een half uur voor nodig; het was heel fijn om zo nog een keer de ruim 11 jaar van Yildez de revue te laten passeren. We hebben veel gelachen, ook gehuild, veel over Ann gepraat en over Che.

Daarna ben ik even snel naar het dorp gegaan om een nieuwe trui en wat overhemden te kopen, daar had ik zin in en zo kan ik toch wat nieuws aan op de begrafenis. Overigens voor wie we gevraagd hebben naar de begrafenis te komen, kom alsjeblieft in je 'normale' kleren. Ik zal ook een spijkerbroek aan doen, het is veel fijner om de kleren aan te hebben waar je je prettig in voelt en het wordt er dan in ieder geval wat minder 'stijfjes' van en hopelijk ook wat meer kleur.

Gisteravond tot laat (of tot vroeg, maar hoe je het bekijkt) bezig geweest met het boekje voor Yildez' begrafenis. Ik zal dit binnenkort ook op de site zetten, zodat mensen die niet bij de begrafenis waren kunnen lezen hoe dit alles heeft plaatsgevonden. Het kan niet anders dan een hele mooie begrafenis worden, het weer ziet er iets vriendelijker uit, maar uiteindelijk maakt dat ook niet uit.

Vanmiddag zijn we eerst met zijn drieen naar de Goede Herderkerk geweest, daarna naar de begraafplaats. Yildez krijgt een schitterende plek, nog geen vijf meter van haar broertje Che vandaan, onder de bomen, helemaal goed. En niet te vergeten tussen de kinderen, waar ze zoveel om gaf. Vervolgens de liederen geluisterd die morgen gedraaid zullen worden. Ze hebben gelukkig de geluidsinstallatie aangepast in de aula, dat vond ik altijd verschrikkelijk hoe slecht mooie muziek daar klonk, is nu stukken beter. Het was een emotionele gebeurtenis, vooral toen een nummer gespeeld werd dat ook bij Ann een centrale plek had.

's Avonds hebben we Yildez van haar bed in de kist gelegd. Dagmar mocht alle knuffels, gedichtjes, rozen en noem het maar op weer bij Yildez in de kist leggen, dat vond ze heel erg fijn. Yildez ligt onder haar dolfijnen overtrek en is omringd door de mooiste en liefste knuffels, met naast haar hoofd haar lievelingsknuffel, die eerst van haar moeder is geweest en die nooit ver uit haar buurt was. Deze zal voor altijd nu bij Yildez zijn. De kist is zo mooi geworden en past zo goed bij Yildez, we hebben er foto's van gemaakt (die ik hier niet zal posten, dat blijft van ons..). Op de plaats in de woonkamer waar ze eerst in haar bedje lag ligt ze nu in de kist, nog altijd bij ons. Een moeilijke stap, maar beter nu dan morgen, zo hebben we de tijd om haar goed in ons op te nemen zoals ze er nu in ligt en hoeven we er geen haastklus van te maken morgen.

Het is ook fijn om te zien hoeveel mensen via de advertentie in het AD reageren, dit had ik eerlijk gezegd niet verwacht, het leek me goed om de website te vermelden, omdat mensen dan ook het verhaal achter de advertentie konden lezen. Dat ze ook zouden reageren in het gastenboek is gewoon fantastisch. En zo wordt de cirkel rond Yildez groter en groter, het meer wordt een zee, steeds meer beweging ontstaat en dat is zo bijzonder!

Mensen vragen zich af wat er met de website gebeuren zal. Deze zal in ieder geval blijven bestaan, als eerbetoon aan Yildez, als bewijs van haar bestaan. Hoe we hier mee verder gaan heb ik nog geen duidelijk beeld van, dat komt vanzelf. Voorlopig hoort ook dit stuk nog bij Yildez, het verhaal is nog niet compleet. Ik merk dat veel mensen het fijn vinden dat het fotoalbum er is in deze tijd, om terug te bladeren in de tijd en Yildez in betere tijden te zien. Vol van vreugde over wat haar overkwam. Kijk maar eens in september 2004, toen we via Stichting doe een Wens naar Curacao gingen en Yildez grootste wens in vervulling mocht gaan, zwemmen met dolfijnen. Onze mooiste vakantie ooit. Yildez straalt daar als nooit tevoren.

Er zijn ook mensen die zich zorgen maakten over onze afwezigheid morgen en het feit dat we ons adres in de advertentie hebben gezet; hoe jammer het ook is dat dit nodig is, er is bewaking geregeld dus ook dat komt goed. De wereld zit nu eenmaal raar in elkaar, ik las vandaag een artikel waarin een stel schoften mensen hebben beroofd terwijl ze zaten te waken bij hun doodzieke kind. Ik zal hier niet schrijven wat ik die gasten toewens, vul zelf maar in.

Wij gaan onze laatste nacht in met Yildez in ons midden, alles voelt goed, morgen wordt weer een bijzondere dag. Wellicht dat de herdenkingsdienst van donderdag via het internet (kerktelefoon) te beluisteren zal zijn. Als dat rond komt zal ik hier de link doorgeven zodat ook mensen die met ons meeleven, maar niet bij de herdenkingsdienst aanwezig kunnen zijn, deze toch op hun manier bij kunnen wonen.

Na weer een goede nachtrust, in ieder geval voor mij, Joke had wat last van benen en armen van Dagmar..., de volgende dag ingegaan. Het valt nog mee hoe Yildez is, eigenlijk wordt ze alleen maar mooier, zoals ze nu in bed ligt met steeds meer mooie knuffels, gedichtjes, kaartjes en bloemen om haar heen.

Vanochtend verder gegaan aan de voorbereidingen voor de begrafenis, wat spulletjes gekocht die we willen gebruiken, de gedichten doorgesproken, met de dominee overlegt hoe hij vorm kan geven aan de begrafenis. Ook wat praktische zaken, advertentie in het AD (van morgen) en de combinatie van donderdag. De proefdruk van de overlijdenskaart gezien, die echt heel mooi geworden is. Ik zal die ergens de komende week op de site zetten als pdf, dan kan iedereen die hem niet krijgt toch zien hoe deze is geworden.

Een delegatie van school kwam langs om de herdenkingsdienst van donderdag door te spreken, we hadden bijna geen tijd genoeg omdat om 1 uur alweer de eerste bezoekers kwamen. En het werd druk, misschien wel twee keer zo druk als gisteren. Tegen vieren stond ik te tollen op mijn benen, maar het voelde allemaal zo goed. Zo fijn om collega's de hand te schudden, goede vrienden om je heen te hebben, de klasgenootjes nog even een laatste groet te zien brengen. Er komt een laatste keer, ook voor ons, en dat is moeilijk, maar wel fijn dat het allemaal zo kan, in onze omgeving, het huis waar Yildez thuis was.

Joke is vroeg in de avond met Dagmar nog even gaan korfballen, daarna naar school, want de kist van Yildez, een vurenhouten kist, werd daar op ons verzoek voorzien van prachtige tekeningen, verhalen, sterretjes, een kleurenpracht, het laatste kado dat groep 8 en enkele vriendinnetjes en vriendjes van Dagmar Yildez mochten geven. Ik was er stil van toen ik de kist terugzag, wat een verschil met een kale, anonieme kist, dit is Yildez' kist, speciaal voor haar door haar klasgenootjes beschilderd. De kist staat nu in de woonkamer naast Yildez, want Dagmar wilde dat Yildez hem ook kon zien. En hij is te mooi om hem nu in een aparte kamer neer te zetten, en ook dat voelt goed.

Vanavond ga ik aan de slag met het boekje voor de begrafenis, waar alle teksten in zullen worden opgenomen die wij voor Yildez hebben uitgekozen. Het wordt een prachtige begrafenis, daar zijn we nu al zeker van, die kan niet meer stuk. Hopelijk gooit het weer niet teveel roet in het eten, nu het al zolang zo mooi is geweest. Maar uiteindelijk hebben we dat niet in de hand en mocht het regenen, dan regent het gewoon, dan is dat maar zo. Nog veel werk te verzetten, maar het is fijn om dit nog voor Yildez te mogen doen. Straks houdt het op, het zorgen voor Yildez, dan kunnen we haar niet meer aanraken, niet meer met haar knuffelen, niet meer naar haar kijken...dan wordt het stiller in huis....maar met Dagmar zal het nooit stil in huis worden, daar kunnen we van op aan, die houdt het wel levend, zeker weten.

Wat ik zo bijzonder vind zijn de heldere nachten, vanaf het overlijden van Yildez is er zoveel licht buiten. Een prachtige volle maan, een sterrenhemel zoals je niet veel ziet, geen wolkje aan de lucht. Het lijkt wel of het zo moet zijn, in ieder geval is het heel fijn om naar al die mooie sterren te kijken en aan Yildez te denken, met haar te praten, kleine momenten van geluk en dankbaarheid.

Na een goede nachtrust, met Dagmar heerlijk tussen ons in, vanochtend weer opgestaan om ook deze dag het hoofd te bieden. Niet al te vroeg opgestaan trouwens, want het voelde zo goed samen. Om een uur of elf kwam Ann haar broer uit Belgie, met zijn vriendin Shirley, Opa Belgie en Sebbe. Ze hadden lekkere Belgische koffiekoeken bij zich. Ik heb vooral te doen met Opa Belgie, die eerst zijn vrouw verloor, toen zijn dochter en nu zijn kleindochter, allemaal aan die verschrikkelijke ziekte. Het hoort niet zo te zijn zei hij, wij zouden eerder moeten gaan; en zo is het, maar toch mocht het niet zo zijn.

Om 1 uur kwamen vrienden en bekenden langs om afscheid van Yildez te nemen, om ons tot steun te zijn. Het voelde goed zo, het was fijn om zo samen te zijn, hoe moeilijk het ook was. Om kwart voor 2 keek ik op de klok, voor mijn gevoel waren er al 2 uur om, maar het bleek nog maar drie kwartier. Deze drie uur vandaag zijn de langste uit mijn leven geweest, de intensiteit van je gevoelens is zo enorm dat het je volledig uitput. Wat dat betreft was ik blij dat het vier uur was, maar toch een heel goed gevoel aan overgehouden.

Tussendoor nog behoorlijk wat dingen doorgenomen voor de begrafenis. De herdenkingsdienst is nu definitief op donderdag 19 januari om 10.00 uur, in de Goede Herderkerk, Seringenstraat 3 te Ridderkerk. Het zal ongeveer een uurtje duren. Het is wel belangrijk om te vermelden dat persoonlijk condoleren daar niet tot de mogelijkheden behoort. 's Middags wordt de kerk ergens anders voor gebruikt en eerlijk gezegd zou dat ook heel erg veel van ons vragen, we hopen dat jullie daar begrip voor op kunnen brengen maar toch willen komen om Yildez daar met ons te gedenken. Het wordt een bijzondere dienst voor een bijzonder meisje.

Morgen nog een laatste keer om afscheid van Yildez te nemen. Yildez veranderd nu met de dag, wat op zich logisch is. Houd u dat in gedachten als u nog langs wilt komen

Ook vanavond is onze rust gerespecteerd, wat we heel fijn vinden. We hebben de overlijdenskaart afgemaakt, een stukje verder nagedacht over de begrafenisdienst, die toch heel bijzonder gaat worden. We hebben 2 hele lieve vrouwen gevonden die ons helpen bij de vormgeving en praktische kanten van dit alles. Ook dat voelt goed. Adresbestanden gemaakt voor de enveloppen, lijst gemaakt voor de begrafenis. Wij zullen iedereen die we graag zien op de begrafenis dit laten weten, het valt niet mee om de 'besloten kring' vorm te geven, onze kring is eigenlijk al zo groot. Maar ook daar komen we uit. Alle puzzelstukjes vallen op zijn plaats, het gaat helemaal goed komen.

De belangstelling voor de site is ons ook erg tot steun, er staan zoveel mooie woorden geschreven, prachtige gedichten, zoveel mensen die door Yildez geraakt zijn. Het wordt vaak aangehaald, maar hier heb ik even geen woorden voor.

Het ging niet goed met Yildez, dat was gisteren al wel duidelijk, maar dat het zo snel zou gaan had niemand verwacht, Yildez heeft haar moment gekozen, ze kon en wilde niet langer..

Om even na 7 uur kwamen Ruurd en Mariska nog even langs, we hebben tot half negen met elkaar een beetje gekletst en tv gekeken. Om kwart voor negen merkte ik dat Yildez anders ging ademhalen, toen ben ik naast haar op de bank gaan zitten en heb haar hand vastgepakt, met mijn andere hand zachtjes over haar hoofd geaaid. Er kwamen steeds langere tussenpozen tussen het ademhalen, Joke en Dagmar zaten samen tv te kijken. Toen kwam er geen ademhaling meer.

Samen met Joke en Dagmar hebben we toen bij Yildez gezeten, met geweldig veel verdriet, Dagmar moest heel erg huilen. Precies op dat moment ging de telefoon, die konden we niet opnemen maar mijn beste vriend sprak in op het antwoordapparaat dat hij wilde weten hoe het er voor stond, hij had de site gelezen...ongelofelijk dat die momenten samenvielen. Nog een 5 minuten later stapte mijn vader binnen, die was 's middags al kort even langsgeweest en vertrouwde het ook niet, wilde toch nog even langskomen en trof ons bij Yildez aan.

Ik ben heel dankbaar dat Yildez een moeilijk overlijden gespaard is gebleven, was heel erg bang dat ze ademnood zou krijgen en dat ook dit laatste stuk een zware lijdensweg zou worden, uiteindelijk bleef dit Yildez en ons gespaard. Het voelde goed zo, ik ben ook heel erg dankbaar dat ik Yildez dat laatste stukje heb mogen begeleiden, ik had het haar beloofd toen ze ziek werd dat we alles samen zouden doormaken, die belofte heb ik in mogen vullen.

En dan is ze ineens weg, de zorg van 2 jaar stopt daar abrupt. Een heel leeg gevoel maakt zich van je meester, voor je gevoel ging het maar door en door, we hadden alles in huis voor het weekend, afspraken gemaakt met de dokter, en dan toch nog onverwacht neemt ze van ons afscheid.

Dan alle formaliteiten, dokter bellen, begrafenisondernemer, familie, vrienden, de foto van Yildez' hand op de website. Gemaakt door een goede vriendin van ons in augustus 2005, toen we met de MR2 clubs op Drachten race wedstrijden hielden. Was daar met Yildez naar toegegaan, samen hebben we geraced, maar ze vond het eigenlijk veel fijner om met Hendriek naast de landingsbaan in het gras te liggen, het was prachtig weer en die meiden hebben een topdag gehad samen. Door wat experimenten met de camera, al liggend in het gras kwam deze foto tot stand. Ik wist toen ik hem voor het eerst zag al dat dit een hele bijzondere foto was, die ik later wilde gebruiken. De foto staat symbool voor afscheid, maar ook hoop, voor een hele fijne herinnering samen.

Yildez blijft tot de begrafenis, a.s. woensdag, bij ons. Details hierover komen later, maar in het kort komt het erop neer dat we de begrafenis in besloten kring zullen houden. Er zal kort daarna, donderdag of vrijdag een herdenkingsdienst worden gehouden waar iedereen die ons een warm hart toedraagt welkom is.

Tegen vier uur vannacht waren de belangrijkste formaliteiten afgehandeld en lag Yildez in haar bedje bij ons in de woonkamer. Dagmar wilde niet gaan slapen, die hebben we tussen ons ingenomen vannacht. Uiteindelijk zijn we alle drie in slaap gevallen, een paar uurtjes later ging de wekker alweer, want Dagmar ging samen met Joke naar het korfballen. Ze belde me direct na de wedstrijd op om te vertellen dat ze met 7-2 hadden gewonnen, voor Yildez zei ze. De ploeg had boven zichzelf gepresteerd, voor Yildez.

Daarna is Dagmar bij Denise, een korfbalvriendinnetje gaan spelen, ze wilde liever nog niet terug naar huis. Joke kwam terug naar huis en daarna weer met de begrafenisondernemer aan tafel om de volgende stappen te bespreken. Ook hebben we een predikant bereidt gevonden ons te begeleiden, want Yildez geloofde in God en een hele mooie hemel, waar haar moeder en broertje haar zouden opwachten.

Diverse vrienden en familie kwamen in de loop van de dag langs, ook van school kwamen twee leerkrachten en de directeur langs om te bespreken wat er rond groep 8 en de school zou plaatshebben. Om vier uur vanmiddag is daar een bijeenkomst geweest, waar de klasgenoten van Yildez en hun ouders hebben stilgestaan bij Yildez' overlijden. Na afloop kwamen een aantal vriendinnen met hun ouders langs om Yildez nog even te zien. Dit was erg emotioneel, maar ook heel erg goed, ze zijn altijd tot steun geweest voor Yildez en ons en hebben heel erg veel betekend, fijn dat we in dit dorp wonen en dat Yildez op de Regenboog naar school is gegaan, we hadden het ons niet beter kunnen wensen.

Vanavond gaan we zoals altijd naar Idols kijken, want dat zou Yildez gewild hebben. En natuurlijk patatjes eten. Ze is nog altijd bij ons en dat voelt goed. Ze is tot het laatst bij ons in huis mogen blijven, we hebben haar zelf mogen verzorgen en nu blijft ze ook tot het allerlaatst in ons huis, waar ze zo graag was.

Iedereen die afscheid wil nemen van Yildez en ons wil steunen vragen we om bij ons langs te komen tussen 13.00 uur en 16.00 uur. Ook klasgenootjes die al geweest zijn maar nog een keer willen langskomen zijn natuurlijk welkom. Dus zondag en maandagmiddag van 13.00 tot 16.00. Maak het niet te lang, zodat iedereen op een gepaste manier afscheid kan nemen en het ons niet teveel energie kost, die hebben we hard nodig nu en de komende tijd.

Verder zijn we enorm geroerd door alle condoleances en berichtjes die we de afgelopen dag op de site en in de forums van de mr2clubs van jullie kregen. We wisten dat er veel mensen de site lazen, maar dat dit zo'n grote groep was hadden we niet durven denken, het helpt ons op een geweldige manier, bedankt daarvoor.

Het gaat niet goed met Yildez. Vannacht was ze erg onrustig, ademhalen ging heel oppervlakkig, ze kreeg niet voldoende lucht. Om drie uur vannacht had ze heel erge hoofdpijn en hebben we haar een morfine zetpil gegeven. Tot een uur of vier opgezeten bij haar, toen werd ze rustig door de morfine en hebben we tot een uur of acht kunnen slapen.

Vanochtend leek alles toch wel redelijk te gaan. Oma Plonie kwam oppassen en toch naar het werk gegaan. Om half twaalf belde Plonie mij op op het werk omdat ze het niet vertrouwde. De huisarts ook meteen gebeld, toen ik thuis kwam was hij er al. Ze had hoge koorts en het ademhalen ging heel moeizaam. Het lijkt erop dat ze een longontsteking heeft opgelopen, dat is mogelijk vanwege een verzwakte weerstand en het continu liggen. Haar hartslag was 190! Ze was ook heel moeilijk te bereiken. Het gaat opeens heel hard...Opa Aad had Dagmar uit school gehaald en die was ook erg geschrokken.

Vanmiddag kwamen Opa Kees en Oma Truus even langs op de koffie. Ook kwamen Judith en Vera uit school, ze hadden een rugmassage kussen voor Yildez bij zich, maar ze konden helaas niet blijven omdat het met Yildez niet zo goed ging. Ze was op dat moment ook niet aanspreekbaar. De rest van de middag bij Yildez op de bank gezeten, vooral de ademhaling is een probleem, ze heeft veel last van slijmvorming en heeft niet genoeg kracht om dat op te hoesten en door te slikken. Samen met de oppervlakkige ademhaling is dat heel vermoeiend en zorgt voor een onaangenaam gevoel. Met de huisarts afgesproken dat we daarvoor de morfine zetpillen in eerste instantie gaan inzetten omdat ze daar rustiger van wordt en het niet zo ervaart dat ze kortademig is. Ze moest aan het eind van de middag ook nog overgeven, vooral omdat het slijm in de weg zat en ze daarvan misselijk werd.

Op dit moment (bijna 7 uur 's avonds) ligt ze op de bank, het ademhalen is nog altijd wel krachtig, maar continu rochelen vanwege al het slijm. Ze was heel even aanspreekbaar en wilde ook wat zeggen, maar kwam er niet echt uit. Ze lijkt wel rustig en ligt comfortabel. Het wordt een kritische periode, de komende dagen, de vraag wordt of ze deze longontsteking nog te boven kan komen. Alles is in huis om het Yildez zo comfortabel mogelijk te maken en de huisarts staat standby.

Yildez is vanavond om 9 uur onze Ster aan de Hemel geworden, voor altijd daar..

Tussen de middag kwam Opa Aad even langs, nadat hij Dagmar uit school had gehaald. Yildez had niet veel honger en heeft 1 rijstwafel op. Tegen het eind van de middag werd het nog druk aan bij ons, twee vriendinnen van school kwamen langs, Elise en Roxanne. Ook was de juffrouw van Yildez gekomen samen met het hoofd van de school. Dagmar zei tegen Iris, het vriendinnetje van Dagmar wat bij ons speelde, dat de burgemeester er ook was (ze bedoelde het hoofd van de school, maar blijkbaar staan die functies heel dicht bij elkaar voor Dagmar...).

Yildez werd verwend met het avondeten, een heerlijk stuk gebakken zalm was voor haar klaargemaakt. Joke en Dagmar waren naar het korfballen en Yildez en ik zaten samen aan tafel. Yildez was heel erg afwezig toen ik thuiskwam, totdat ze met haar handen de zalm had gevonden, toen werd ze opeens heel spraakzaam en gingen de handen veelvuldig richting mond, ze vond het werkelijk heel erg lekker!

's Avonds kwamen Harry en Ine langs en hebben we een hele gezellige avond doorgemaakt. Yildez was even duidelijk aanwezig met een verhaal richting Ine, waarna ze weer terugzakte in slaap/afwezig zijn.

Een collega van mijn werk heeft via de blinden bibliotheek geregeld dat we een aantal cd's kregen toegestuurd en een afspeelapparaat voor Yildez. Gisteren had ik daar contact met hem over, vandaag was alles al binnen! Cd's van Jacques Vriens, Thea Beckman, CS Lewis (schrijver van o.a. Narnia). Dit is echt heel fijn Aalt, bedankt voor jouw inzet in deze. Nu wordt er weer een hele nieuwe bron aan cd's aangeboord die je in de normale winkel niet kunt kopen.

We zijn met de morfinepleisters weer met 25 omhoog gegaan (van 50), dus nu krijgt Yildez 75 opgeplakt. Het is meer dan een maand lang stabiel gebleven, maar we kregen stellig de indruk dat het nivo niet langer toereikend was, omdat we steeds vaker morfine zetpillen bij moesten geven. Zodra de pijn weg is, is Yildez een heel ander kind, veel opener en vrolijker. Over een dag zal de extra pleister zijn werk doen en zullen we merken of ze er veel suffer van wordt of dat het meevalt en de pijn wel weg is, waardoor weer een betere kwaliteit van leven ontstaat.

Na een goede nacht met slechts korte onderbrekingen Yildez naar beneden gebracht. Helaas was het slecht weer, dus zat het er niet in dat we samen de broodjes bij de MCD gingen halen. Uiteindelijk is Annelies ze even langs komen brengen. Yildez haar eetlust was niet echt je dat. 's Ochtends met moeite een boterham met chocopasta, waar ze de korstjes nog van liet liggen. Tussen de middag een kwart pistolet. 's Avonds een paar stukjes pizza. Tussendoor heeft ze nog wel het een en ander gesnoept, maar dat mag geen naam hebben. Het drinken gaat nog altijd goed en dat is minstens zo belangrijk.

's Middags kwam eerst Opa Kees nog even langs, daarna kwamen Judith en Elize langs en die zijn bijna een uur bij Yildez gebleven, en hebben over de dingen op school gesproken.

Dagmar werd om half 1 uit school gehaald door Bianca, en samen met Colin zijn ze naar Blijdorp geweest..omdat het niet zo best weer was zijn ze voornamelijk in het oceanium geweest en met het treintje door de dierentuin gereden. Onderweg ook nog even MacDonalds aangedaan, dus de dag kon niet meer stuk! Heel erg bedankt Bianca, Dagmar heeft het ontzettend goed naar haar zin gehad. Dagmar bracht nog een knuffel voor Yildez mee, die ze van haar eigen zakgeld gekocht had (natuurlijk een dolfijn...). Voor zichzelf had ze een moederzeehond gekozen samen met een babyzeehondje.

Zo is ook deze dag weer aan zijn eind; wat wel nog opmerkelijk was is dat Yildez wat afstandelijker wordt, ze trekt zich meer en meer terug in haar eigen wereldje en is moeilijker bereikbaar. Ook gebruikt ze weer wat meer 'fantasiewoorden' en verloopt de communicatie lastiger.

Yildez was vandaag behoorlijk afwezig. Het ging allemaal gewoon niet zo lekker. Joke was vandaag thuis en Yildez de hele dag beneden op de bank, dus er was altijd wel iemand bij haar. Oma Plonie kwam nog even op bezoek, 's avonds korfballen voor Joke (ik was naar een bestuursvergadering van de MR2 club...dat gaat ook door) en Annelies kwam die tijd oppassen.

Over de hele dag heeft Yildez niet zoveel eetlust getoond als anders, een rijste-cracker 's ochtends, een half kaasbroodje 's middags en 's avonds patatjes met een frikadel...dat laatste ging er dan nog wel in (het blijft een lekkere eter). Afgesloten met een ijsje. 's Avonds kwam Opa Kees ook nog even langs. Vanaf dat Dagmar naar bed ging zijn er beneden Harry Potter cd's gedraaid, dus we zijn weer halverwege het eerste boek inmiddels.

Yildez vereenzelvigt zich inmiddels volledig met Harry Potter, want er was vanmiddag een scene waarin iemand riep 'Harry?'; waarop Yildez antwoordde: 'Ja...'; dus ze zit goed in het verhaal zullen we maar zeggen. Morgen wilde ze wel mee naar de MCD voor de broodjes van woensdag, kijken of dat lukt...zou wel fijn zijn als ze weer even naar buiten zou kunnen.

Vanochtend kwam Oma Plonie om op te passen. Ik had Yildez al beneden op de bank gelegd en ze luisterde al naar de cd's van Mathilda van Roald Dahl. Mariska kwam in de ochtend even helpen om Yildez op de wc-stoel te krijgen. Net na de middag kwam de dokter, die aangaf dat de incontinentie een gevolg was van de druk in het hoofd op de aansturing van dat geheel. Hetzelfde geldt eigenlijk voor het niet kunnen zien. Allemaal het gevolg van de druk in het hoofd.

's Middags werd Oma Plonie afgelost door Annelies. Na schooltijd kwamen Elianne en Elize even langs bij Yildez. Nadat Annelies voor ons het avondeten klaarmaakte hebben we Yildez in de rolstoel aan tafel gezet. Yildez had niet veel trek en was erg moe, wilde eigenlijk alleen maar liggen. Ze was ook behoorlijk afwezig, klaagde over pijn en praatte weer in raadsels..

Nadat we ze weer op de bank hadden liggen klaagde ze over hoofdpijn, daarop een morfine zetpil gegeven. Het duurde nog ongeveer een uur, anderhalf uur, voordat ze min of meer uit haar apathische houding kwam en zowaar wat liedjes begon te zingen. Ze kreeg goede zin, het leek wel of dat met de pijn in haar hoofd te maken had. Ze kreeg ook trek in chips en dronk weer wat. Ze begon ook wat woordgrapjes te maken.

Zo op de dag terugkijkend lijkt er toch weer sprake van een stapje terug, meer apatisch en terugval naar onduidelijke zinnen en woorden. Ademhaling die erg onregelmatig is, hartslag die oploopt naar 150 in rust. Het is duidelijk dat Yildez knokt voor wat ze waard is. Ik las haar een stukje voor uit het Rotterdams Dagblad, dat ging over Idols. Floortje vond zich 'te gewoon' om een idool te kunnen zijn. Op een gegeven moment zei Yildez of dat ook voor haar gold. Ik snapte hem niet meteen, maar ze vroeg dus of zijzelf ook 'gewoon' was. Ik zei haar dat zij alles behalve gewoon was en makkelijk een idool zou kunnen zijn. Met haar doorzettingsvermogen en kracht heeft ze meer dan bewezen uit het goede 'hout' te zijn gesneden, meer dan welke Floortje dan ook met Idols kan bewijzen. Dat vond ze wel een tof antwoord geloof ik.

Op zich was het wel een relaxte dag vandaag. De hele familie (dus inclusief Dagmar!) heeft wat langer op bed kunnen liggen. Yildez had niet veel honger vanochtend en weer een beetje een 'baal'dag. We zijn er achter gekomen dat Yildez zo goed als niets meer ziet. Het bleek dat ze al een hele tijd wist te raden waar iemand stond, wat die aanhad of bij zich had en dat soort dingen. Maar nu we het door hebben blijkt het heel duidelijk en dat is toch wel heel vervelend, vooral natuurlijk voor Yildez. Ze kan al niet meer lopen, nu ook bijna niets meer zien, het enige dat ze nog heeft is haar gehoor en haar gedachten. En het praten natuurlijk, dat weer grotendeels hersteld is. Dus communiceren gaat nog wel.

Vanochtend lag ze nog op bed toen wij beneden koffie aan het drinken waren, ze lag naar een luistercd te luisteren. Toen hoorden we via de babyfoon angstige geluiden. Naar boven gegaan, bleek Yildez erg bang te zijn. Ze kon niet helemaal omschrijven waarom, maar ze had het over een groot iets. We denken dat het te maken heeft met het niet meer kunnen zien, dan zijn geluiden natuurlijk heel beangstigend. We zullen Yildez nu zo snel mogelijk 's ochtends naar beneden halen en ze op de bank neerleggen, zodat ze daar verder kan rusten en evt. slapen. Daar kan ze ook op de dag naar cd's luisteren, alleen als Dagmar uit school komt wordt dat wat moeilijker. Maar daar passen we wel een mouw aan.

Vanavond een lekkere ovenschotel gegeten, aardappels met witlof en ham, er zat een lekker korstje op en Yildez heeft daar goed van gegeten. Alkian kwam nog langs met zijn ouders en die heeft nog even bij Yildez op schoot gezeten. Hij wordt al best wel groot en als hij wakker is heeft hij heel veel energie, wil alsmaar recht proberen te staan en te klimmen. Hij kan al in zijn handen klappen en dat is echt een schattig gezicht.

Na lekker uitgeslapen te hebben op ons gemakje opgestart. Tegen het eind van de ochtend kwamen Robbert en zijn moeder Bianca langs met drie luisterCD's voor Yildez, die had ze nog niet dus kan ze weer ergens anders naar luisteren. Top!

Vroeg in de middag kwam Annelies oppassen, Joke, Dagmar en ik gingen eerst naar een vriendin van ons, die in Brielle een receptie had gekregen van haar kinderen voor haar 50 jarig 'bestaan'. Samen met Annelies en de honden is Yildez naar buiten gegaan in de rolstoel. Ze hebben een behoorlijk stuk gewandeld met zijn allen, naar de MacDonalds toe waar ze een milkshake hebben gescoord. Daarna terug, het was best lekker weer en Yildez genoot er zichtbaar van.

's Avonds heeft Annelies patatjes gehaald voor hun twee. Wij waren inmiddels al weer terug van Brielle, maar moesten nog zelf korfballen in Groot-Ammers. Dat is trouwens echt het eind van de wereld zeg, eerst naar Gorinchem en dan nog zeker 15km het boerenland in. Om zeven uur moesten we aantreden en we hadden problemen om het nieuwe jaar weer op te starten, dat was al snel duidelijk; gelukkig gold dat ook voor onze tegenstanders. Na een half uur spelen stond er nog maar 4-4 op de borden. Dit was ons echt onwaardig, dus na een donderpreek de tweede helft wat aggressiever begonnen en toen stonden we ineens 4-8 voor. Uiteindelijk was de reis niet voor niets, want met 6-11 gingen we met de winst terug naar huis.

Omdat wij zelf nog niet gegeten hadden zijn we met Dagmar langs de Mac gegaan. Op de terugweg voor Yildez 9 kipnuggets meegenomen, die ze heerlijk heeft opgepeuzeld. Yildez vond dat ze een topdag gehad heeft, dus dan is dat ook zo, harstikke fijn, zo'n dag!

Vandaag had ik vrijgenomen om nog een aantal klusjes in en rond het huis af te maken. Dagmar kwam om half acht ook nog even bij Yildez en mij in bed liggen en samen hebben we uitgeslapen, Joke moest al vroeg naar haar werk. Tegen half twaalf vanochtend heb ik Yildez aangekleed en naar beneden gebracht. Om die tijd kwamen ook Jeroen, een vriend van ons, met een voorleesboek voor Yildez en Opa Kees en Oma Truus.

Samen met Yildez en Dagmar zijn we even naar ons toekomstige huis gelopen, want Yildez had het nog niet van binnen gezien. Ook al is de officiele sleuteloverdracht pas per 1 mei, we hebben al wel eerder de sleutel gekregen zodat we eventueel al wat dingen zouden kunnen doen (ook al staat ons hoofd daar nu niet naar, je kunt wel alvast wat mensen rondleiden, dat is ook leuk). Ook Yildez vond het een erg mooi huis, ze was ook erg onder de indruk van haar slaapkamer, die best ruim is. Er zitten alleen fel groene en blauwe kleuren op de muren, dat moest beslist anders. Geel zag ze meer zitten en donker rood.

Terug thuis heb ik broodjes gehaald bij de MCD en een lekker pistoletje met ham voor Yildez gemaakt, dat ze met smaak heeft opgegeten.

's Avonds makkelijk gegeten, soep met brood uit de oven, lekker bij de televisie. Omdat de meiden gek zijn van de familie Flodder hebben we Flodder 3 op tv gezien, dat vonden ze helemaal te gek. Ook Yildez heeft voor de verandering een lange tijd in de rolstoel gezeten voor de televisie, dan heeft ze toch het idee dat ze tv kijkt.

Van de kerk, waar Yildez altijd naar de zaterdagochtend ging van de 'club' kwam er ook nog iemand langs die een cassettebandje bracht met verhalen en liedjes daarop. Ook had ze nog een boekleeslampje voor Yildez en Dagmar bij zich. De meiden worden ontzettend verwend zo, maar dat is toch ook weer fijn! Heel erg bedankt daarvoor.

Vandaag was meer van hetzelfde, alhoewel Yildez er wel betere zin in had. Gisteravond lag ze zelfs te zingen op de bank, dus ze zat goed in haar vel. Ze heeft lekker van de 'beef Shanghai' gegeten. Joke heeft met haar moeder de kerstspulletjes weer naar zolder gebracht en de kerstboom buiten gezet, dus we hebben weer wat meer ruimte in de woonkamer.

Van een collega op mijn werk kreeg ik twee kadootjes mee voor de meiden. Er zaten fotolijstjes in de verpakking met mooie dolfijnen eromheen, ze waren er erg blij mee. Dagmar zei dat ze een foto van Yildez erin ging doen omdat er dolfijnen op stonden, dus dat lijkt ons een heel goed idee. Bedankt Nicoline!

De site heeft er weer even uitgelegen, vandaar een update over twee dagen. Vanavond zijn Sonja en Jeroen langsgeweest met hun babytje Andrea, een ontzettend lief kind. Yildez zag hier de hele middag al naar uit, na eigenlijk een baal ochtend en middag gehad te hebben. Ze had gewoon slechte zin zullen we maar zeggen. Rond de klok van zes hebben we ze eerst verwent met een lekker warm bad, waar ze van genoten heeft, lekker haren wassen. Daarna naar beneden, waar Dagmar met haar vriendinnetje Iris (die logeerde een nachtje bij ons) televisie aan het kijken was. Bij de tv hebben we patatjes gegeten.

Na het eten stortte Yildez in, ze was opeens heel erg moe, blijkbaar hadden het bad en het eten daarna hun energie geeist en ze zo moe gemaakt. Jammer was wel dat toen Andrea langskwam met haar ouders Yildez eigenlijk te moe was om nog mee te krijgen dat ze er was, we hebben ze even op haar schoot gehad, maar lang ging dat niet.

Als Yildez goede zin heeft kan ze nu weer lekker kletsen, alle woorden zijn zo'n beetje weer terug, soms duurt het wat langer voor ze erop komt maar ze komen dan gelukkig wel weer. Er zijn ook wat dingen die niet zo lekker lopen, Yildez' gezichtsvermogen neemt snel af, ze kan niet zo goed meer kijken en het kijken kost ook veel energie. Daarom heeft ze veel haar ogen dicht, of heeft ze haar ogen wel open, maar registreert niet echt iets. Verder begint ze incontinent te raken, wat ook heel vervelend is. Ook is haar energie nivo stukken minder als voorheen, wat ook vanavond weer is gebleken, een beetje inspanning vreet werkelijk haar energie op en dan kost het tijd om dat weer bij te slapen en weer kracht op te doen.

Vanmiddag kwam Oma Plonie langs om voor Yildez voor te lezen. Toen we ze vroegen waaruit voorgelezen moest worden koos ze zelf voor Kruistocht in Spijkerbroek. Daar heeft Oma Plonie dus een hele tijd uit voorgelezen.

Gisteren is er nog bezoek langsgekomen uit Limburg, waar een deel van mijn familie woont. Karin, mijn nicht en haar twee dochters Simone en Lisanne kwamen langs bij Annelies, die oppaste op Yildez en Dagmar. Dagmar heeft lekker gespeeld met de meisjes uit Limburg (zoals ze het zelf omschrijft), of Yildez het echt heeft meegekregen dat Karin er was is niet helemaal duidelijk...

Vanochtend kwamen Oma Plonie en Mariska oppassen. Volgens Yildez was het kei gezellig allemaal. 's Middags werden ze afgelost door Annelies; Joke en ik waren naar het werk. Annelies had lekker gekookt voor ons en Yildez heeft daar goed van gegeten. Zij mag nu met haar handen eten omdat een lepel niet zo makkelijk meer in de mond terecht komt; en als ie daar al goed aankomt niet altijd meer met alle inhoud, dus dit is net zo handig en kan Yildez het nog lekker zelf, wat ze ook veel fijner vindt.

Je kon aan Yildez wel merken dat ze erg moe is, gelijk na het eten is ze weer op de bank gaan liggen waar ze na een uurtje alweer in slaap viel. Zo nu en dan had ze dorst en vroeg ze om drinken, maar verder was er weinig 'actie'. Toch al met al geen erg slechte dag, ze is wel bijna klaar met 'Kruistocht in Spijkerbroek', ben benieuwd waar ze nu naar wil gaan luisteren.

Dag 1 in 2006, op zich niet zo heel veel gebeurd. Tegen de klok van twaalf maar eens uit bed gestapt (tegen vier uur ging het licht pas uit dus niet verwonderlijk). De vuurwerk'schade' opgenomen, er viel bijna niets op te ruimen buiten, het was heel rustig gebleven voor onze deur. Yildez heeft geluisterd naar Kruistocht in spijkerbroek. Tegen de klok van vier kwamen Opa Kees en Oma Truus even op de koffie om nieuwjaar te wensen.

Het avondeten bestond uit de restjes van gisteren en dat was nog best veel. Yildez vond vooral de kleine worstjes erg lekker, toastjes met kruidenboter en pate gingen er ook goed in.

In het fotoalbum wat foto's van 30 en 31 december, het waren twee gezellige dagen.